GİYSİLERİNDE acılı desenler, kanayan yanlarıyla geçerler, zaman denen cendereden.
Bin dereden su getirirler sofralarına.
Yaşamak için çalışırlar da hem tayfalarıdır kayıkların hem kaptanı.
İçlerinden neler geçer bilinmez.
O sırada yatlar geçer bir yerlerde, zengin hayatların kıyısına yol alır.
Ne komşularının tavuklarında gözleri vardır ne olmayacak hayalleri.
Bilirler ki "tenceren altın olsa da kaynattığın suyun buharı değişmez!" Bencil zenginlerin o tencerede kuzu gerdanla bulamadığı mutluluğu, onlar patates haşlayarak bulur.
Ve bilirler ki; nasıl kazanıldığı belli olmayan paralar da gün gelir buhar olur!
Pencerelerinin önünde bir çift kumru.
"Başka yer bulamadın mı?" demezler, bayat ekmeklerini ufalarlar.
Kayda girmez, hekimler bile tanımaz yüreklerindeki ince sızıları.
Ne hınçları vardır ne kadere sitemleri.
Gençliklerinden artırıp biriktirdikleri onurlu bir ömür vardır önlerinde, hayat ne getirir bilinmez.
Kim okumuş ki insanların alnındaki yazıları.
Komşularıyla bir araya geldiklerinde anlatacak ne çok hikayeleri vardır.
Her dokunaklı şarkıda maziden bir iz.
Endişeye mahal yoktur, suyun akışına bırakırlar kendilerini.
Gözleri dalgalı deniz.
Varlık içinde yaşarken bile insanların ekmeğine göz dikenlerle, yokluk içindeyken bile kendisine uzatılan ekmeği reddedenler arasında insanlık farkı vardır.
Bunlar haysiyetli insanlığın eşsiz halleridir.
Ne utançtır ki bu ülkede zenginin malı fakirin canından değerlidir!
Bu durum da bizlerin isyan halleridir!
Çocukluğumda sırtında taşıdığı çuvallarla bile başkalarına zahmet vermekten korkan namuslu bir adam vardı. Kıt kanaat yaşardı da harama yan gözle bakmazdı.
Parası olursa maça giderdi, olmazsa küçük el radyosuyla maçları sinema filmi gibi bizlere aktarırdı.
Hiçbir mevsimde gururu değişmedi, zenginlere karşı bakışı da hiç değişmedi.
Bizler böyle adamlarla acılar denizinde büyüdük, kulaç atmayı para içinde yüzerek öğrenenlerle değil.
O yüzden paraya tapanları da sevmem, zenginliğin ahlaksızlığıyla ahlaksızlığın zenginliğini apolet yapanları da.
Gönder