Zihni Göktay’la beraberiz. Onu Tosun Paşa ve Atla Gel Şaban gibi kült filmlerle beraber Bizimkiler, Cennet Mahallesi gibi dizilerden de tanıyoruz. Ancak asıl evi; 49 yılını geçirdiği İstanbul Şehir Tiyatroları… Lüküs Hayat’ın 28 yıl boyunca hiç değişmeyen tek oyuncusu. “Bugüne kadar 76 oyunda, 30’dan fazla filmde oynadım, dünyanın senaryosunu okudum. İyi ezber yaptığımdan bana ‘Hafız Zihni’ derlerdi. O dönemin meşhur ‘Grundig TK176 teybi gibiydim” diyor...
Sene 1950’ler… İstanbul’un Fatih ilçesinde, iki katlı, sobayla ısınan, kâgir bir evdeyiz… Taş plaklı gramofondan müzik sesi yükseliyor; “Lüküs hayat, lüküs hayat. Bak keyfine yan gel de yat. Ne ömür şey, oh ne rahat. Yoktur eşin lüküs hayat” Ev ahalisi bir yandan günlük işleri yaparken bir yandan Cemal Reşit Rey’in 1933’te bestelediği operetin en meşhur şarkısını mırıldanıyor… Hayatlarının ‘lüküs’lükle pek ilgisi yok; orta halli bir aileler. Baba İbrahim Bey terzi. Anne Kübra Hanım ev hanımı. İki çocukları var, Gülnar ve Zihni… Küçük kardeşin çocukluğu bu melodiyi dinleye dinleye geçiyor… Tiyatroya meraklı babası onu genç yaşlardan itibaren bu tutkuya ortak ediyor. 17 yaşında Muammer Karaca’nın sahneye koyduğu oyunu bizzat izlerken hayal ediyor; “Ah keşke ben de bu müzikalde oynayabilsem…” Dileği, bundan 22 sene sonra ‘nasip’ oluyor. Hem de öyle bir nasip ki; müzikalin tam 28 sene değişmez oyuncusu oluyor! Tiyatromuzun usta oyuncusu Zihni Göktay ile beraberiz…
Gönder